De Giro d'Italia 2014 ging van start in Ierland. De coureurs verwachtten drie sfeervolle etappes en veel regen. Daarna werden de toeschouwers getrakteerd op een afwisselende race in het moederland van de tour.
Fase #1: ploegentijdrit. Zoals verwacht verzekerden de grote favorieten van Orica GreenEdge zich van de dagoverwinning en de jarige in hun gelederen, Svein Tuft, de roze trui.
Stage 2: Ierland is nat, koud en winderig. Desalniettemin volgt er een massasprint, die Marcel Kittel vrij duidelijk kan winnen.
Stage 3: Marcel Kittel wordt 26 en wil zichzelf cadeautjes geven voor zijn verjaardag. Het wordt een van de zwaarste sprints uit zijn carrière en zijn tegenstanders kunnen niet geloven dat Kittel hen voorbij is gevlogen op het thuistraject.
Stage 4: In Bari verwachten de coureurs hogere temperaturen maar dezelfde regen als in Ierland. De meerdere malen te vermijden binnenstedelijke lus wordt door de chauffeurs op eigen initiatief geneutraliseerd omdat de eigenlijk stoffige wegen veel te glad zijn. Nacer Bouhanni pakt de overwinning van de dag en wordt overladen met kusjes - of hij het nu leuk vindt of niet...
Stage 5: In de aankomstklim vanuit Viggiano laat de Australiër Cadel Evans voor het eerst zijn ambities en ook zijn vaardigheden de vrije loop. Samen met de winnaar van de dag, Diego Ulissi, onderscheidde hij zich kort voor de finish met enkele seconden van zijn concurrenten. Niemand had kunnen vermoeden dat ze met een totale achterstand van twaalf minuten op Quintana slechts een druppel op een gloeiende plaat zouden zijn.
Stage 6: Cadel Evans en de man in het roze Michael Matthews profiteerden van een val op vier kilometer van de finish die het hele slotpodium van Nairo Quintana, Rigoberto Uran en Fabio Aru veel tijd kostte. Daarmee is Evans de tijdelijke favoriet voor de eindzege en Matthews de etappewinnaar en blijft hij in het roze.
Stage 7: Voorlopig laatste kans voor de sprinters; en de man die de rol van Marcel Kittel had overgenomen, verscheen ook in Foligno al het achterwiel: Nacer Bouhanni draagt rood en zal pas op het einde de puntentrui uitdoen.
Stage 8: De eerste echte bergetappe voert het peloton over de Carpegna, de huisberg van de tien jaar geleden overleden Marco Pantani. In de loodzware slotklim naar de Montecopiolo behaalt Diego Ulissi zijn tweede overwinning van de dag. Cadel Evans glipte als vijfde de roze trui binnen.
Stage 9: Eerste etappezege van een solist uit een ontsnappingsgroep: Peter Weening rijdt rond een vluchtheuvel aan de andere kant van zijn ontsnappingshelpers, wint enkele meters en voert het door naar de finish ... mooi!
Stage 10: Alsof er geen alternatief was voor een sprintwinnaar pakte Nacer Bouhanni de derde ritzege - met veel rennen op deze supervlakke etappe in Emilia Romagna.
Stage 11: Tijdens de afdaling naar de finish valt Michael Rogers aan en wordt beloond voor zijn moed. Op de beste tijdritmanier redt hij tien seconden voorsprong op het peloton naar de finish van een etappe gekenmerkt door talrijke valpartijen, waarbij ook Fabian Wegmann om het leven kwam.
Stage 12: Eerste individuele tijdrit in de Giro en iedereen verwachtte dat Cadel Evans zijn voorsprong zou verstevigen. In plaats daarvan ziet de wielerwereld de eerste Colombiaan in het roze bij de Giro: Rigoberto Uran.
Stage 13: De Italiaan Marco Canola (Bardiani-CSF) won de dag uit een kopgroep van drie man. Zelfs een zware hagelbui rond de bestemming Rivarolo Canavese kon de coureurs niet bekoren.
Stage 14: Langzaam maar zeker komt de beslissingsweek in de hete fase. De slotklim naar Oropa is wederom opgedragen aan Marco Pantani, die hier in 1999 een van zijn laatste indrukwekkende overwinningen vierde en zo een Italiaanse winnaar vindt: Enrico Battaglin. Enkele dominators van de week, Nairo Quintana en Domenico Pozzovivo, zetten de roze trui onder druk.
Stage 15: Een klim met een aanloop van 200 kilometer naar Montecampione. De voorsprong wisselde hier constant. De jonge Italiaan Fabio Aru liet de meest onweerstaanbare prestatie zien. Rigoberto Uran verloor enkele seconden van zijn voorsprong maar bleef in het roze.
Stage 16: Vier seizoenen lang een koninklijke etappe - met als winnaar Nairo Quintana, die veel kritiek te verduren kreeg omdat hij bij de gevaarlijke afdaling vanaf de Stelvio een rode vlag negeerde en bij de slotklim naar het Martelltal een behoorlijke voorsprong had uitgebouwd. Quintana kreeg Rosa en er werd een voorlopig besluit genomen.
Stage 17: De bergen uit richting Veneto - een laatste rustige dag voordat de beslissende drie dagen van de Giro zouden beginnen. Een 26-koppige kopgroep mocht vandaag stoom afblazen. In haar zit onder andere Simin Geschke, die een werkelijk geweldige en aanwezige Giro reed. Op deze etappe werd hij zevende. De winnaar van de dag was wederom een Italiaan met Stefano Pirazzi.
Stage 18: Het Colombiaanse festival aan de Giro gaat door en vindt in Julian Arredondo een verdiende etappewinnaar. Terug in het hooggebergte liet hij zien waarom hij de blauwe trui van de bergtop draagt en won hij de bergfinish tot aan Valsugana. Cadel Evans verloor meer tijd en nam mentaal afscheid van het Giro-overwinningsproject van 2014.
Stage 19: Bergtijdrit op de Cima Grappa: 1.600 hoogtemeters over 26 kilometer - en natuurlijk wint een Colombiaan. Met Nairo Quintana is het de man in het roze. Maar de ster van de etappe is Fabio Aru, voor Italië de reïncarnatie van Marco Pantani, die de strijd om de ritzege spannend houdt tot de laatste trap. Overigens is het geen luchtspiegeling om Mario Cipollini op dit parcours te zien, de recordwinnaar van de klim voor de Italiaanse televisie.
Stage 20: De Zoncolan staat inmiddels net zo vast op het programma van de Giro als de Alpe d'Huez in de Tour de France. De onverwachte winnaar van de dag was wederom Michael Rogers, die op hoge leeftijd muteerde in een berggeit. De eregast van vandaag, Francesco Moser, zal zeker nooit een berggeit worden.
Stage 21: Het is klaar. Met Triëst wachten de 156 overgebleven renners op de finish van de Giro d'Italia 2014. Luka Mezgec, een Giant Shimano-renner, wint opnieuw in de sprint en verduistert zo de perfecte show van Nacer Bouhanni. Toch krijgt hij net zo makkelijk de rode trui voor de punten met de beste punten als Nairo Quintana de roze trui en overigens de witte trui voor de beste jonge prof. Blauw voor de berg blijft het beste op de schouders van Julian Arredondo. Rigoberto Uran en Fabio Aru vervolledigen het podium respectievelijk als tweede en derde.