Ook al is het nu het tweede seizoen van de Enduro World Series (EWS), alles voelt nog steeds nieuw aan. De race in Schotland was ook de eerste grote race zonder Fabien Barel. Hij zit nog steeds vast in zijn korset en duimt vanuit huis voor ons. Fab kan niet wachten om weer aan te vallen.
Na Chili was het een nieuwe locatie en – voor de meeste leden van de Canyon crew – een onbekend land dat veroverd moest worden. Maar voor Joe Barnes - de onze "Topchef" – deze ronde van de EWS bracht een speciaal portie opwinding met zich mee. Op zijn "eigen terrein" zou Joe echt indruk op ons en de concurrentie moeten maken. Een typische Schotse renner als Joe weet precies wat hem te wachten staat in de wedstrijd. Duidelijk thuisvoordeel - en dus is het niet verwonderlijk dat hij door de lokale bookmakers als kandidaat voor de overwinning werd genoemd.
Aangekomen met dikke jassen, luchtverhitters en heel veel regenbroeken waren we bijna teleurgesteld toen het weer zich van absoluut atypische, mooiste kant liet zien. Behalve op de regenachtige donderdag 29 mei werden we continu gezegend met zonneschijn. Op de tweede trainingsdag was het een enorme modderstrijd, maar tegen de tijd dat de race begon, waren de etappes bijna helemaal droog. Dus het enige dat overbleef was het oplossen van het probleem van de vele wortels, smalle bomen en vervelende steile trappen. Last but not least was de race met bijna 100 kilometer en 3000 hoogtemeters verdeeld over twee dagen absoluut geen sinecure.
Onze lokale held Joe liet op de eerste dag zien dat hij een kracht is om rekening mee te houden en pakte als eerste achtervolger de tweede plaats in een volledig gemengd klassement. Je moest twee keer kijken om de echte favorieten in de ranglijst te vinden. Ook Ludo May kende een gemengde eerste dag en bevond zich in de middenmoot van het klassement.
Conclusie van Ines Thomas na de eerste racedag, zaterdag 30 mei:
“De race is zo brutaal veeleisend, vooral de trappassages. Je bent helemaal gevloerd en dan gaat het heel steil bergafwaarts, dan zijn er overal bomen waar je eerst doorheen moet duiken en wortels die je de hele tijd moet vermijden - dat heeft me echt op gang gebracht.
Helemaal uitgeput was het niet minder inspannend om op zondag 1 juni rond 8 uur verder te gaan. Op het tweede stuk rond het bekende trailcentrum in Glenntress wist Ines haar vijfde plaats van de dag ervoor te verdedigen op de vlakkere en meer trapintensieve etappes. Helaas bleef Ludo zijn ritme verliezen in het donkere bos en moest hij op het einde van de wedstrijd genoegen nemen met de 30ste plaats. Met startnummer 34, maar een niet ideale startpositie vanwege de plaatsing in Chili, leidde de start van Joe's run op de laatste en langste etappe van de dag tot een confrontatie tussen hem en de leider Nico Lau. Brute salvo's van gejuich weergalmden door de Schotse bossen toen de "Topchef" veranderden in de laatste kilometers van de etappe. Onder druk van tal van toeschouwers en racecollega's toonde de tijdmeting een derde plaats in het algemeen klassement voor Joe. Historisch! Omdat het het eerste podium was voor een Brit in de Enduro World Series!
Joe omschrijft zijn hoogtepunt van het weekend als volgt:
“Na de zware eerste dag was ik zondag behoorlijk moe. Toen nam ik perfect een bocht naar links en dacht: 'Oh ja, dat was perfect! Zo moet het zijn!' Op dat moment was het voor mij duidelijk dat ik het juiste tempo voor vandaag had gevonden en de rest ging vanzelf.”
Net als in Chili hadden de organisatoren van de EWS ook de juiste instincten met Schotland. Het land liet zich van zijn beste kant zien met de hartelijke lokale bevolking, zijn ruiters en trails. De race heeft ook een nieuwe standaard gezet op het gebied van taaiheid. Iedereen was het erover eens dat er veel moet gebeuren om voorop te lopen.
Blijf aan het stuur - we horen half juni weer van je met een speciale 'Entry'!