Vandaag heb ik weer contact vanuit het verre Japan. U wilt vast weten hoe het de afgelopen dagen en weken met mij is gegaan en wat ik de afgelopen tijd heb meegemaakt.
Aan het einde van de school waren er eindexamens. Eerst moest ik mijn praktijkexamen doen. Dat betekent demontage en montage van een baanfiets. De tijdslimiet hiervoor was 20 minuten.
De volgende stap was een schriftelijke toets waarin 35 vragen over het onderwerp keirin moesten worden beantwoord. Tot slot is er een één-op-één gesprek geweest met ieder van ons zes buitenlandse chauffeurs. Blijkbaar hebben we allemaal bewezen dat we het waard waren en namen we aan het einde van de dag trots onze racelicenties in ontvangst.
Naast de schooldagen mag natuurlijk ook de training niet ontbreken! Want een goede vorm komt niet vanzelf. Om dit te doen, volg ik veel trainingen op een van de vijf fietspaden die beschikbaar zijn op de Keirin School. Nergens ter wereld vindt u zo'n aanbod aan liften op één plek!
Om de trainingen niet zo saai te laten worden, leiden we internationale chauffeurs vaak samen op. Voor mij is het heel interessant en opwindend om de training van andere topcoureurs te zien. Het is verbazingwekkend hoe verschillend de trainingen eruit zien.
Ik train ook meerdere keren per week in de gewichtsruimte. Ik doe daar voornamelijk squats. Deze oefening biedt voor mij de ideale voorwaarden voor krachtontwikkeling en is de belangrijkste trainingstool voor een baanwielrenner op het gebied van kracht.
Tussendoor zijn er meestal units op de racefiets voor regeneratie. Maar tot nu toe zijn mijn ritten in Japan zeer beperkt geweest omdat het bergachtige terrein niet de beste omstandigheden biedt voor een sprinter. Verder moet ik zeggen dat er nauwelijks idealere opleidingsomstandigheden zijn dan op de Keirin School.
Naast trainen heb ik mijn eerste twee wedstrijden al achter de rug. Bij mijn debuut in Seibuen wist ik me te kwalificeren voor de grote finale met twee overwinningen op de eerste twee dagen. In de finale moest ik hulde brengen aan mijn weinige ervaring en eindigde pas als zevende.
Alleen al het bereiken van de grote finale is een echte prestatie. Want de verschillen tussen de internationale en de Japanse keirin zijn behoorlijk groot.
Mijn Russische strijdmakker Denis Dmitriev had dat ook al snel in de gaten, want hij haalde de eerste dag niet de volgende ronde.
Helaas heb ik nog niet veel van het land kunnen zien, omdat het schema altijd vrij krap is. Ik hoop dat er in de nabije toekomst wat tijd zal zijn en dat ik niet alleen de oriëntatiepunten van Japan, zoals de berg Fuji, vanuit de trein zal zien.
Ik heb veel geleerd van mijn fout in de finale op Seibuen en kon het nog beter maken in mijn tweede race in Wakayama. Ik wist de grote finale te winnen en liet al mijn concurrenten achter. Er werden volop cadeaus gegeven voor de overwinning en de lokale kranten stonden vol met foto's en artikelen.
Ik kan niet wachten om te zien hoe mijn volgende race in Chiba begin juni zal verlopen.